De Coronatijd

En dan denk je aan de tijd van nu……
Wat gebeurt er met ons en sterker nog, wat gebeurt er met mensen die in deze tijd hun dierbare verliezen. Het is een bijzondere tijd om jouw dierbare te verliezen. Schrijf ik een boek waarin ik zo graag die ene knuffel wil hebben, kan je dat gewoonweg niet fysiek krijgen in deze tijd. Rouwen is denk ik nog nooit zo eenzaam geweest als nu. Daar moeten we wel voor waken; stuur eens wat vaker een opbeurend kaartje. Ik weet nog zo goed dat ik dat zo fijn vond. Even die persoonlijke tekst, even die opbeurende woorden, of toch even in dat intense verdriet kunnen stappen.

Mensen het helpt echt. Maar wat dacht je van die virtuele koffie via de computer. Dit is niet voor iedereen weggelegd, maar even iemand te spreken zodat je je kunt uiten. Zo fijn.
En natuurlijk die heerlijke wandeling met zijn tweeën. Kun je je dit fysiek aan, ga de frisse lucht in en maak even dat ene ommetje met je beste vriendin, je partner of je kind. Ik merk tijdens een wandeling dat dan de beste gesprekken op gang komen.
Ik heb dit zelf ondervonden bij mijn kinderen. Na tien jaar hebben ook zij nog steeds een uitlaatklep nodig om weer even recht op hun pad te blijven en kunnen lopen. Mooi om te zien dat we dit echt samen kunnen delen.

Als laatste, en dit heb ik ook in het boek vermeld, wat de impact van muziek is. Ga wat vaker liedjes opzoeken en teksten die je aanspreken luisteren. Het helpt echt om even diep te gaan en vervolgens weer terug op aarde en in de tijd van het nu verder te gaan.
Muziek leeft met je mee en rouwt met je mee.

Alle kleine beetjes helpen, blijf naar elkaar omkijken.